Aflevering 23: The Collector

De zusters bespreken het boek The Collector van John Fowles en de verfilming uit 1965. Het boek en de verfilming zijn voor diverse seriemoordenaars inspiratie geweest voor hun gruwelijke daden. Zonder te verklappen hoe het verhaal afloopt bespreken we eerst een samenvatting van het boek en de film en daarna vier seriemoordenaars: Christopher Wilder, Bob Berdella en het duo Leonard Lake en Charles Ng. Waarom heeft dit verhaal zo veel invloed gehad op deze mensen?

Muziek: Netherworld Shanty van Kevin MacLeod.

Achtergrondinformatie

Het boek waar we het over gaan hebben is geschreven door John Fowles. Zijn volledige naam is John Robert Fowles en hij was geboren op 31 maart 1926 in Leigh-on-Sea in Essex, Engeland. Na de basisschool ging hij naar een kostschool voor jongens. Hij heeft daarna kort gestudeerd aan de Universiteit van Edinburgh maar moest daarna, in 1945, beginnen aan zijn verplichte dienstplicht. Omdat de Tweede Wereldoorlog eindigde vlak nadat zijn training begon is hij nooit dichtbij het gevecht gekomen.

In 1950 studeerde hij af aan Oxford University met een diploma voor Frans. Tijdens zijn studie kwam hij in aanraking met het werk van filosofen, hij had vooral bewondering voor Albert Camus en Jean-Paul Sartre. Toen overwoog hij al om schrijver te woorden en na een aantal jaren lesgeven in onder Frankrijk, Griekenland keerde hij terug naar Engeland om les te geven in London. In 1964, na het succes van zijn eerste boek The Collecter, (verfilmd/Oscar) kon hij zich fulltime gaan richten op schrijven. Na een lang ziekbed is hij op 79-jarige leeftijd overleden op 5 november 2005.

The Collector

Het controversiële boek dat ik met jullie ga bespreken is het eerste boek dat hij heeft geschreven. Het boek staat op verschillende lijstjes van boeken die inspiratie zijn geweest voor seriemoordenaars en kidnappers. Volgens een bron kwam de inspiratie voor dit boek nadat hij door een nieuwsbericht het verhaal hoorde over een meisje uit Londen dat was ontvoerd en was opgesloten in een schuurtje voor ze wist te ontsnappen.

The Collector kwam uit in mei 1963. Op alle uitgaven van het boek die ik ken staan op de voorkant een of meerdere vlinders. Het boek is opgedeeld in 3 delen en is geschreven in een interessante stijl, namelijk vanuit twee verschillende perspectieven. Het eerste deel van het verhaal zien we door de ogen van Frederick Clegg, een jonge eenzame man die bij een bank werkt en soms doet hij is zijn vrije tijd aan fotografie maar zijn grote passie is vlinders verzamelen.

Deel 1: Frederick Clegg

Frederick heeft een treurige jeugd gehad, zijn vader overleed toen hij pas 2 was tijdens een auto-ongeluk toen hij dronken achter het stuur zat. Het is voor hem onduidelijk of zijn moeder nog leeft, wel weet hij dat zij hem niet lang na het overlijden van zijn vader hem heeft achtergelaten bij zijn oom Dick, tante Annie en nichtje Mabel. Niemand praat positief over zijn moeder. Zijn oom was als een vaderfiguur voor Frederick, ze waren niet heel close, maar gingen wel vaak samen op pad. Frederick ging dan vlinders vangen terwijl zijn ging vissen. Zijn tante en nichtje vond zijn hobby maar niets maar zijn oom liet hem zijn gang gaan. Helaas overleed zijn oom toen Frederick 15 was na een beroerte tijdens het vissen. Verder is Frederick niet echt close met andere mensen, al geeft hij meerdere keren in het boek aan dat dat voor hem niet erg is.

Hij kan niet uitleggen waar het precies door komt, maar vanaf de eerste keer dat hij haar ziet is hij smoorverliefd op de 19-jarige kunststudente Miranda Grey. Voor hem is zij de enige en hij is zich bewust van het feit dat het maar een droom is. Als het niet voor het geld was, was het ook bij een droom gebleven. In zijn dagdromen ontmoeten ze elkaar, doen ze samen dingen die zij leuk vindt, trouwen ze en al die dingen. Echter noemt hij specifiek dat ze geen vieze dingen doen, nee daar had hij nooit aan gedacht tot iets wat hij later zal uitleggen. Dat is grappig want hij is heel oordelend over andere mannen die vieze gedachten of uitspraken maken over vrouwen. Ook heeft hij een uitgesproken mening over vulgaire vrouwen, want zo Miranda niet. Eigenlijk is Frederick in het algemeen erg oordelend want ook over de mannen met wie hij Miranda soms ziet heeft hij snel zijn mening klaarstaan. Al snel begint hij haar te stalken en aantekeningen te maken in zijn agenda. In het begin weet hij nog erg weinig over haar maar door haar soms af te luisteren komt hij steeds meer over haar te weten.

Dan terug naar dat geld, het geld dat alles gaat veranderen. Sinds zijn 21^ste doet Frederick elke week mee aan de football pools, oftewel voetbalweddenschappen. Op een dag wint hij meer dan £73,000. Hiermee kan hij zijn droom verwezenlijken. Per toeval komt hij het perfecte huis met een ruime kelder tegen en koopt het. De beschrijving van het huis luidt: Old cottage, charming, secluded situition, large gardens, 1 hr by car London, two miles from nearest village. Dan begint hij met plannen, tijdens het plannen vergelijkt hij zichzelf een detective of geheim agent. In het begin zegt hij nog vaak dat hij het niet echt gaat doen. Hij doet maar alsof. Toch gaat hij door met zijn vreemde voorbereidingen. Zo laat hij zelfs de telefoon afsluiten. Hij heeft geen slechte intenties met Miranda, dat zegt hij letterlijk zelf. Hij noemt de inrichting van de kelder zelfs gezellig en probeert dingen te kopen waarvan hij denkt dat Miranda er blij mee is. Dan moet hij haar nog zien te vangen. Hij vergelijkt het wachten met het vangen van een vlinder. Soms ga je naar de plek waar je weet dat je iets zeldzaams kunt vinden maar kom je met lege handen thuis, de andere keer ben je niet op zoek en zit er vlak voor je neus een op een bloem. Met een busje dat speciaal is klaargemaakt om haar in te vervoeren gaat hij naar Londen. Ook heeft hij in zijn jas een speciale zak genaaid voor de doek met chloroform. Wat veel films en series mis hebben is dat iemand helemaal niet snel bewusteloos is met chloroform. Miranda laat zich niet zomaar meenemen en Frederick overweegt zelfs om van zijn plan af te zien. Als het hem eenmaal lukt is hij dolgelukkig. Echter verloopt ook daarna niet alles volgens plan. Miranda heeft veel vragen als ze bijkomt, Frederick probeert deze te ontwijken en geeft haar zelfs een valse naam. Miranda denkt dat hij het om geld gaat, maar ze komt niet uit een rijke familie. Als dat het niet blijkt te zijn denkt ze dat er maar een andere reden kan zijn: seks. Die zin geeft Frederick een ongemakkelijk gevoel. Hij probeert nog een vals verhaal te geven Ongepland flapt hij eruit dat hij dat hij van haar houdt. Hij wil haar graag leren kennen en wil dat zij zijn gast is. Miranda probeert te onderhandelen over haar vrijlating en zegt dat ze het aan niemand zal vertellen als hij haar nu vrijlaat. Ze kunnen opnieuw beginnen en elkaar gewoon leren kennen. Frederick denkt niet dat ze gewoon vrienden kunnen worden in Londen. Haar vrienden zullen hem uitlachen vanwege zijn opleidingsniveau en sociale klasse. Later gaan ze onderhandelen over wanneer ze weg mag. Voor Frederick hangt dat van wat zaken af. Miranda prikt er goed doorheen, want ze verteld hem letterlijk dat als het afhangt van of ze verliefd op hem zal worden, zal ze hier blijven tot ze doodgaat.

Deel 2: Miranda Grey

Het tweede deel is een dagboek geschreven door Miranda en in deel 3 gaan we weer terug naar Frederick. Het dagboek begint weer helemaal aan het begin van verhaal en geeft ons een kijkje in haar hoofd. Dit is ook wat het boek zo geniaal maakt. Doordat je het verhaal van beide kanten ziet begrijp je ook waar het misgaat. De twee hoofdpersonen begrijpen elkaar niet. Haar dagboek begint op de zevende nacht en Miranda is niet zeker van de datum. Een prachtige stuk dat dit illustreert is wanneer Frederick haar zijn collectie vlinders laat zien. Miranda laat aan hem merken hoe verschrikkelijk ze zijn collectie vindt en dat ze weet dat zij zijn nieuwste aanwinst is. In het deel dat je vanuit het oogpunt van Frederick leest komt ze stoer over. In haar eigen deel is duidelijk dat ze doodsbang is. Haar grootste fout is dat ze hem probeert te verleiden. Frederick is onervaren en weet niet wat hij ermee aan moet. Miranda vraagt hem zelfs of ze de eerste vrouw is met wie hij zoent. Voor hem voelt het fout, hij probeert zelfs tegen haar te liegen dat hem ooit door een psychiater in het leger is verteld dat hij het niet kan doen. Door deze gebeurtenis heeft hij minder respect voor Miranda, sterker nog, hij gaat zelfs op haar neerkijken. In zijn ogen was nu niet meer speciaal, maar precies zoals alle andere vrouwen. Waar hij eerder in het boek aan haar vraagt of ze voor hem wil poseren zodat hij leuke foto’s van haar kan maken, vraagt hij nu of ze hem wil poseren op een minder beschaafde manier. Miranda ziet dit niet zitten onder andere omdat ze weet dat dit perfect chantagemateriaal is zodat ze niet naar de politie zal stappen. Al een paar dagen voelt Miranda zich niet zo lekker, helaas geloofd Frederick dat niet. Na een ruzie bindt hij haar vast aan het bed en dwingt hij haar mee te werken zodat hij toch de foto’s kan maken.

Deel 1 en 2 van het boek eindigen allebei op hetzelfde punt. Miranda krijgt longontsteking en is heel erg ziek. Ze vraagt of hij een dokter voor haar wil halen. Sterker nog, ze zegt hem dat als hij dat niet doet het moord is. Wat gaat Frederick doen? Hoe het verhaal verder gaat zal ik niet vertellen voor het geval je het boek nog wil lezen of de film wil kijken.

In een eerdere aflevering kwam The Catcher in the Rye voorbij. Miranda raad dit boek aan Frederick aan, maar hij begrijpt niet waarom zij dit zo’n goed boek vindt. Dat is grappig want The Catcher is the Rye is net als The Collector inspiratie geweest voor verschillende seriemoordenaars.

De film

Het boek is in 1965 verfilmd met Terence Stamp and Samantha Eggar in de hoofdrollen en is geregisseerd door William Wyler. Dat is heel wat als je je realiseert dat dit het eerste boek is dat John Fowles heeft geschreven en het boek pas 2 jaar eerder is uitgekomen. De rol van Miranda was ook aangeboden aan Natalie Wood (bekend van West Side Story). Één van de taglines van de film is ‘’almost a love story’’. De film is redelijk trouw aan het boek, al gaat het verhaal snel van start. Logisch, want het is niet leuk om een film te kijken waarin iemand uitgebreid een ontvoering aan het plannen is. Je zou denken dat een verhaal waarbij het grootste verkooppunt is dat je in het boek de gedachten van beide hoofdpersonen kunt lezen en zij elkaar niet begrijpen niet goed zou overkomen op film. Toch zie je die nuances vaak wel zonder dat er te veel gebruik is gemaakt van een verteller. Een opvallend verschil is dat op een gegeven moment een buurman van Frederick langskomt en Miranda probeert de badkamer te laten overstromen om zijn aandacht te krijgen.

Volgens hoofdrolspeler Terrence Stamp mocht Samantha Eggar niet van de set af als ze aan het filmen waren en moest ze alleen zitten tijdens de lunchpauze. Dit allemaal in opdracht van de regisseur. Hij mocht zelfs geen vriendschap met haar hebben. Dit allemaal om haar beter in haar rol te krijgen. Iets wat zeker is gelukt want haar vertolking van Miranda leverde haar zelfs een nominatie voor een Oscar op. Het is niet de enige nominatie die de film heeft gekregen, maar de film werd overschaduwd bij de Oscars van 1966 door een hele grote bekende film. Toevallig had William Wyler ook het aanbod gekregen om The Sound of Music te regisseren maar koos hij voor The Collector. De film kreeg in 1966 3 nominaties voor een Oscar. Namelijk in de categorieën zoals ik al eerder zei voor Best Actress, maar ook een nominatie voor Best Director en Best Adapted Screenplay. De Sound of Music daarentegen was genomineerd in 10 categorieën en won dat jaar 5 Oscars, waaronder Best Director. Dus of het nou de beste keuze was ligt aan het feit of je alleen voor prijzen gaat.

Zoals ik eerder al zei zijn zowel het boek als de film inspiratie geweest voor meerdere seriemoordenaars en ontvoerders. Daar heb ik er een paar van uitgekozen om meer over te vertellen, soms is de link naar het verhaal erg sterk en soms valt dat wat tegen. Daarom ga ik beginnen met Christopher Wilder.

Christopher Wilder

Christopher Wilder, volledige naam Christopher Bernard Wilder, was geboren op 13 maart 1945 in Sydney, Australië. Zoon van een Amerikaanse marineofficier en zijn Australische vrouw. Dat Wilder geen lieverdje was, was al vrij snel duidelijk. Hij werd voor het eerst opgepakt toen hij 17 jaar oud was voor verkrachting. De rechter en psychiater geloofde niet dat hij weer de fout in zou gaan en Wilder is op goed gedrag weggekomen. Natuurlijk is het daar niet bij gebleven. In 1968 was Wilder kort getrouwd, dat huwelijk hield niet lang stand. In korte tijd had hij geprobeerd zijn schoonmoeder en schoonzusje te verleiden en vertelde zijn vrouw de politie dat hij 2 pogingen had gedaan haar te vermoorden. Het huwelijke eindige toen Wilder was aangehouden voor ondervragen vanwege een aantal een reeks aanrandingen op Manly Beach.

Wilder was een populaire verdachte van de onopgeloste Wanda Beach Murders. Kort samengevat: op 11 januari 1965 werden de twee lichamen van Marianne Schmidt en Christine Sharrock gevonden ongeveer 2 kilometer ten noorden van Wanda Surf Club. Beide meisjes waren 15 jaar oud en behalve buurmeisjes ook beste vriendinnen. De moordenaar heeft geen poging gedaan zijn daad te verbergen, ze lagen daar gewoon. Marianne was als eerste aangevallen en was meer dan 15 keer gestoken in haar armen, borst en rug. Een van die steken had haar hart doorboord. Ook had ze een diepe snee rond haar keel en was ze seksueel misbruikt. Christine heeft volgens de aanwijzingen nog een poging gedaan te ontsnappen en was 7 keer gestoken in haar rug en nek, waarbij haar haar lever en longen waren doorboord, had een schedelbreuk veroorzaakt door een harde klap met een hard object ook was ze geslagen en seksueel misbruikt. Tijdens de autopsie is er sperma gevonden van de moordenaar, dat is onderzocht en bewaard. Het was het grootste onderzoek in Australië van die tijd, meer dan 5.000 mensen zijn ondervraagd. Een getuige heeft de meiden gezien met een jonge man maar ook dit was een dood spoor. Niemand is ooit beschuldigd van de Wanda Beach Murders. Overigens gebeurde dit dus een jaar voor de verdwijning van de Beaumont kinderen. Een andere bekende onopgeloste Australische zaak die wij hebben gesproken. De politie nog wel aan de deur van de ouders van Wilder gestaan omdat ze hem als verdachte zagen in deze zaak, maar volgens zijn ouders was hij in mei 1969 vertrokken naar de Verenigde Staten en naar mijn weten hebben ze er verder niets meer aan gedaan.

De Beauty Queen Killer

In de Verenigde Staten was hij soms beter bekend is onder zijn bijnaam, de ‘’Beauty Queen Killer’’. Zijn slachtoffers waren veelal jonge mooie vrouwen. Hij ontvoerde ze onder andere door zich voor te doen als modefotograaf en de jonge vrouwen te vragen voor hem te poseren. Hij heeft zelfs op de FBI’s 10 Most Wanted list gestaan door iets wat ik alleen maar kan beschrijven als een moordlustige road trip van Florida naar Los Angeles en weer terug. Hierdoor kwam hij op de FBI’s 10 Most Wanted list en begon de grootste klopjacht in hun geschiedenis. In 6 weken tijd, vanaf eind februari 1984, heeft hij ten minste 9 jonge vrouwen ontvoerd, seksueel misbruikt, gemarteld en vermoord. Vier jonge vrouwen hadden het geluk dat ze konden ontsnappen. Zijn merkwaardige reis eindige op 13 april 1984 in een afgelegen plaatsje in de buurt van de Canadese grens. Tijdens een achtervolging door state troopers, heeft hij volgens verschillende bronnen zichzelf doodgeschoten om te voorkomen dat ze hem zouden oppakken. In van de weinige spullen die hij op dat moment in zijn bezit had was het boek The Collector.

FBI Most Wanted poster van Christopher Wilder (credit: 7news.com.au)

Bob Berdella

Zijn volledige naam is Robert Andrew Berdella Jr. en hij is geboren op 31 januari 1949 in Cuyahoga Falls, Ohio. Robert en zijn jongere broer Daniel werden streng opgevoed door hun katholieke ouders. Hij werd veel gepest op school omdat hij zwaar bijziend was en een bril met dikke glazen droeg en sliste. Hij haalde redelijke cijfers maar doordat hij zo veel gepest werd was hij een beetje een loner. Daar kwam nog eens bovenop dat hij worstelde met het feit dat hij op mannen viel. Toen hij 16 jaar oud was overleed zijn vader, die toen pas 39 jaar oud was, aan een hartaanval. Dit was natuurlijk vreselijk verdrietig voor Robert maar zijn moeder strooide zout in die wond door enkele maanden later met een andere man te trouwen. Robert probeerde eerst troost te vinden in religie, maar dat was natuurlijk voor hem ook niet altijd even makkelijk. Bovendien is hij seksueel misbruikt door een collega. Na wat onderzoek naar andere religies besloot hij de katholieke kerk voorgoed te verlaten. In 1967 haalde hij zijn middelbareschooldiploma en verhuisde hij naar Kansas City, daar wilde hij kunst studeren en uiteindelijk professor worden bij het Kansas City Art Institute. Ondanks dat hij talent had deed hij toen al vreemde dingen. Zo experimenteerde hij met levende dieren en werd hij uiteindelijk van school gestuurd omdat hij voor publiek een hond vermoorde en ik quote: ‘for art’. Ook dronk hij veel in zijn studententijd en verkocht hij drugs aan klasgenoten. Hij is een keer opgepakt voor het bezit van drugs maar er was onvoldoende bewijs dus kreeg hij alleen een geldboete. Nadat hij van school werd gestuurd is hij verhuisd naar de buurt Hyde Park. Daar werd hij gezien als een fijne en behulpzame buurman die wel veel op zichzelf was maar genoeg deed voor de buurt. Zo was hij onderdeel van de buurtwacht en deed hij mee geldwervingen voor de lokale televisiezender. In die tijd was hij werkzaam als kok voor diverse restaurants. In zijn vrije tijd had hij een interesse in antiek en fokte hij honden. In 1982 huurde hij een kraam aan de Westport Flea Market en noemde het Berdella’s Bizarre Bazaar. Daar verkocht hij antiek, sierraden en andere snuisterijen.

De Kansas City Butcher

Helaas had Robert ook een duistere kant, die kant leverde hem later de bijnaam de The Kansas City Butcher en The Collector op. De eerste bijnaam deed me afvragen waarom ik niet eerder over hem heb gehoord, die laatste bijnaam kreeg hij omdat hij na zijn arrest de film uit 1965 als zijn inspiratie noemde. Hij noemde het letterlijk: “my darkest fantasies becoming my reality.” Zijn misdaden kwamen aan het licht toen op 2 april 1988 een naakte man met alleen een hondenriem om zijn nek uit het raam op de eerste verdieping sprong in Hyde Park, een wijk in Kansas City. Tenminste, ik ga ervan uit dat het om de eerste verdieping gaat, de bronnen die ik vond waren Amerikaans en daar noemen ze wat wij de eerste verdieping noemen de tweede verdieping. Een buurman vond de man op zijn veranda en belde de politie.

Chris Bryson heeft geluk gehad dat hij na 5 dagen vol marteling en seksueel geweld kon ontsnappen. Bij nader onderzoek van het huis ontdekte de politie iets wat alleen beschreven kan worden als een martelkelder uit een horrorfilm. In zijn huis vond de politie meer dan 200 polaroid foto’s en gedetailleerde verslaglegging van de kidnapping, hoe hij zijn slachtoffers drogeerde, marteling en moord tussen 1984 en 1988. Hierin stond bijvoorbeeld welke drugs hij op de mannen gebruikte of hoe hij ze martelde dor ze elektrische schokken toe te dienen en zelfs een beschrijving van hoe hij een man leeg liet bloeden. De slachtoffers, tenminste 6 jonge mannen, waren meestal sekswerkers en werden vastgebonden en dagen, soms wekenlangs gemarteld. Tijdens en na de martelingen werden ze gefotografeerd. Soms zelfs terwijl ze al dood waren. De politie vond in het huis diverse martelwerktuigen en een schedel van een mens in een kast op de bovenverdieping. Op 3 april, de dag nadat Berdella was gearresteerd, begint de politie met het uitgraven van de tuin van de huis. Daar vinden ze daar diverse botfragmenten en nog een schedel. Opeens was de rustige buurt in rep en roer. Ondanks de grote hoeveelheid bewijs die de politie vond in huis van Bob Berdella werd hij aanvankelijk alleen beschuldigd van “sodomy, felonious restraint, and first-degree assault.” Dus nog niet met moord. Het duurde lang voordat die beschuldigingen werden aangepast want van een groot deel van zijn slachtoffers zijn de lichamen nooit gevonden.

Zijn misdaden zijn vervolgens weer inspiratie geworden voor anderen, zo wordt zijn naam genoemd in een aflevering van Criminal Minds (seizoen 4, aflevering 19) en zijn er liedjes over hem geschreven. Overigens vond ik het dan weer interessant om te lezen dat hij het zelf niet leuk vond dat er liedjes over hem waren geschreven en dat hij ook niet blij was met de media-aandacht voor zijn misdaden. Hij beschuldigd de media van het dehumaniseren van hem en zijn slachtoffers. Hij refereerde naar zichzelf als “the neighbor next door, who reached a point in his life where he could do monstrous acts; that’s not the same thing as being a monster”.

Hij is op 8 oktober 1992 overleden aan een hartaanval in de gevangenis. Echter heeft hij in die tijd ook brieven geschreven waarin hij aangaf dat de gevangenisbewaarders hem zijn hartmedicatie niet gaven, dit terwijl andere bronnen zeggen dat hij is vergiftigd. Daar is alleen nooit officieel onderzoek naar gedaan.

Leonard Lake en Charles Ng

De volgende zaak wijkt af van de voorgaande zaken en de hoofdpersoon uit The Collector. Frederick is een loner en handelt net als de voorgaande seriemoordenaars alleen. De volgende zaak die ik met jullie wil bespreken gaat over een duo. Charles Ng and Leonard Lake, handelde als duo en waren zo geïnspireerd door The Collector dat ze hun missie ‘’Operation Miranda’’ noemde. Een ander opvallend feit is dat zei in tegenstelling tot Frederick, Christopher Wilder en Bob Berdella niet een specifiek type hadden. Onder hun slachtoffers zitten zowel mannen als vrouwen van allerlei leeftijden. Helaas was het wat moeilijker om goede bronnen te vinden voor deze zaak. Naar schatting van de politie hebben Charles en Leonard 25 mensen vermoord.

In 1985 werden de misdaden ontdekt. Leonard Lake werd gearresteerd terwijl de auto van de slachtoffers, Paul Cosner, bestuurde. Kort daarna pleegde hij zelfmoord met een cyanidepil die hij in de binnenkant van zijn jas had genaaid. De politie vond toen ze het afgelegen huisje van Leonard doorzochten 40 pond verkoolde menselijke resten. Charles Ng vluchtte naar Canada waar hij 2 maanden later gearresteerd voor winkeldiefstal. Daar heeft hij eerst 5 jaar vastgezeten, de Verenigde Staten wilde dat Canada hem uit zou leveren, maar Canada kent geen doodstraf en levert niet zomaar gevangenen uit naar landen die dat wel doen. Na veel druk van beide kanten is Charles in 1992 uitgeleverd. In 1999 is Charles ter dood veroordeeld voor het vermoorden van 2 baby’s, 3 vrouwen en 6 mannen in de langste en duurste rechtszaak in de geschiedenis van Californië. De uiteindelijke kosten worden geschat op $14 miljoen. Charles bleef tijdens de rechtszaak volhouden dat hij onschuldig was en niemand heeft vermoord terwijl er op videobeelden te zien is waar hij 2 vrouwelijke slachtoffers martelt en mishandeld. Hij gaf de schuld aan zijn handlanger, die zoals eerder genoemd zelfmoord heeft gepleegd en nooit terecht heeft gestaan voor zijn daden. Volgens Charles wilde Leonard seksslaven hebben en volgde hij alleen instructies op. Volgens de laatste informatie die ik kon vinden zit Charles momenteel in de dodencel in de San Quentin State Prison.

Leonard Lake en Charles Ng (credit: aventurasnahistoria.uol.com.br)

Gebruikte bronnen

Fowles, J. (1963). The Collector. Little, Brown and Company.
Wyler, W. (1965). The Collector. Collector Company, Columbia Pictures Corporation.